آسمان
کاش بجای هر غیبتی، صحبت از پاکی بود...
تا صدای بلند سکوت، همه جا را پر میکرد...
کاش سازهایمان کوک شده ی دست خدا باشند...
و حرف هایمان انعکاس مشعلی از جنس پاکی...
مینشینم و به آسمان بی انتها خیره میشوم...
چه آرام میبارد،حال آنکه صدای ابرها امانش نمیدهند...
و چه ساده طوفان به پا میکند با آنکه هیچ قصدی ندارد...
میگویند:امیدت را که از دست دادی، به آسمان فکر کن...
آخر میدانی؟ قرن ها ایستاده میبارد و سکوت میکند...
اما...خیس نمیشود