✿ پـنجـــــره ای رو بـــه خــــــدا ✿

کاغذ و قلم را بر میدارم...قلم بی جوهرم بر صفحه ی خالی کاغذ روی دیوار،گل بوته ای طراحی میکند 

به رنگ بی رنگی! 

ثانیه ای توقف.ذهنم پر از معما های تو خالیست...که جوابش را طراح سوال هم نمیداند

سکوت مبهم دیوار مرا بیاد روشنایی تاریک روز انداخت...

زمانی که خورشید،گرفته بود...

به خودم آمدم...

دیوار پر از خط خطی های کودکانه ام بود که از دستان بی حسّم موج میزد

چه بی رحمانه طوفان به پا میکنم و چه بی مهابانه از سیلاب میترسم!

کاش قلم تشنه ام جوهر داشت...هنوز هم معنای خطوط مبهم کودک ذهنم مرا مبهوط کرده

نظرات شما عزیزان:

سحر

ساعت12:34---23 مهر 1392

من راستشو گفتم باورش باتو...
قشنگ مینویسی ادامه بده

سحر

ساعت12:31---23 مهر 1392

راستی عزیزم استادی هستی واسه خودت
پاسخ:ممنونم سحر جان این قدر هم که میگی دیگه نیست...

سحر

ساعت12:30---23 مهر 1392

سلام محیا جان
عالیییییی و زیبا بود
مطالبت حرف ندارند

نیلوفر

ساعت10:23---23 مهر 1392

سلام عزیزم مطلب قشنگ و جالبی بود پر از تناقض و تشبیه های جالب

یه دوستـــــ..

ساعت12:14---22 مهر 1392

[وب سایت]

اگه خودت مینویسی ادامه بده
از نوشتن خسته نشو حتی اگه نتونستی به کسی بفهمونیش
زیبا بود...

دریا

ساعت12:13---22 مهر 1392

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام محیا جان.خیلی زیبا بود

غزل

ساعت12:10---22 مهر 1392

- [ایمیل]

سلام.بسیار زیبا توضیح دادی و من تا جایی که ذهنم توان داشت تونستم منظور مطلب رو درک کنم
خیلی قشنگ مینویسی محیا

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: