✿ پـنجـــــره ای رو بـــه خــــــدا ✿

شنیدی صدایش را ؟

چهار سوقش لرزید ...

دلم را میگویم !

معبودم ...

اینجا حرف که از تو باشد، قفل می شوند دهان ها !

اینجا موضوع که تو باشی، کتاب می شوند نگاه ها !

آدم کجایی ؟...

اینجا همین " حــــوّا " را کم دارد ...

سیب نمی خواهم ...

سال هاست خشکیده آن درخت سیبی که از بهشت آورده بودی ...

اینجا تک بهشتی ست که با دوزخ پیوند خورده ...

اینجا هر روز جمعه است ...

اینجا طواف میدهند پیشوند شنبه ها را ...

آخر میدانی ...

آقا هنوز نرسیده ...

اینجا دور و نزدیک است !

ثبت احوال نامش را " زمین " گذاشته ...

اگر نه من به آن میگویم: اینجا !

خــــــدایـــــــا

قندیل بسته ام در زمستان یخ زده ی دور از تـــــو

حواسم را جمع میکنم به دوردستــــ

تا پرت نزدیکی های جـــدا از تو، نباشد ...

سرد شدم از پل های شکسته ی جاده ها ...

که خیس تاریکی مبهم درونم شدند ...

بـــارانـــی نمی بارد !

خشــــک سالــــیِ تـــمام استــــ

رنگین کمان دلم پر است از یکنواختی رنگ های سفید و سیاه ...

برگ ریزان است ...

چـــه چـــهار فصــــلی ستــــ قـــلبم !

یـــا ربـــــ مـــــددی

دلــــم هــــوای نــــوشتـــن دارد ...

حـــرف هـــایم تکـــراریــستــــ ...

شـــاید واژه هـــا را گـــم کـــرده ام ...

یـــا الفـــبا شکـــل همـــان کـــودک دبســـتانی شـــده کــه شـــال گـــردن

ســـفیدش را میـــان بــــرف ها گـــم کـــرده !

بگـــوییــد معـــنای کلمــــات را از نـــو بــنویـــسند ...

پــــژواکـــ سکـــوت موسیـــقی محـــض ثـــانیــه هاستــــ ...

فقـــط جـــای امنیــت خـــالی ستـــ

کـــه هیـــچ فـــرهنگــــ لغــاتی معـــنایش را درســـت نـــمی نویســد

امنـــیتـــ یـــعنــی ایـــمان بـــه خــــــدا

چـــشمــه ی زلال بـــی پـــایـــان !

ایــــنبــار شـــده ای چـــند قـــطره اشکــــ

در اعمـــاق یکـــ روح ..

در ابـــر نـــمای منبســط چشــم ها !

واژه ها تو خالی اند...

گستردگی در تـــــو ست.

گل های خشکیده در گلدان دیگر با هیچ بارانی سیراب نمیشوند...

خـــدایـــا !

هــوای تـــو، هـــوش از ســـر طـــبیعتـــ بـــرده !

چــــه رســـد بـــه مـــن...

کــمی مــا را بــه خــود نـــزدیکــ تــر کــن

رهـــسپـــارم !

جــــاده ام رو بـــه دســت انـــداز بــــلنـــدی ستــــ کــه پَــــر مـــی شــکنــد

" تــــا بـــه خــــــدا "

دلم یک قلم میخواهد و یک صفحه ی خالی

تا بنویسم دردش را برای خدا « محرم اسرارم »

دلم یک سبد پر از گل میخواهد که عطرش را از بهشت آورده باشند ...

و نیم ترسی که اعماق دلم را بلغزاند

مــــبـــادا از مــــن دلــــگیـــر شــوی !

جاده ها، ختم بخیر می شوند وقتی انتهایشان تو باشی ...

و قلب ها رو راست میشوند وقتی که تو ساز دلها باشی ...

خدا جانم!

شاید زمزمه ای به گفت نشنیدم ...

اما دریچه ی دلم را رو به تو باز کردم که بی دعوت بیایی تـــا

مـــعـــنـــایــم بـــاشـــی

"" سوگند به روز وقتی نور میگیرد و به شب وقتی آرام میگیرد که

من نه تو را رها کرده ام نه با تو دشمنی کرده ام (ضحی /1-2 ) ""

یَومَ لا یَنفَعُ مَالُ وَلا بَنُونَ اِلا مَن اَتَی اللهُ بِقَلبٍ سَلیِم  ( الشعراء /88-89 )

روزی که هیچ مال و فرزندی سود نمی دهد

مگر کسی که دلی پاک به سوی خدا بیاورد

خدای من تنها دریایی ست که وسعتش را هیچ دبیر جغرافیایی، تخمین نمی زند ...

خدای من، تنها اقیانوسی ست که وقتی غرقش شوی، ترا پـــس نـــمی زند ...

خدای من تنها دلیلی ست که حجم تنهایی یک دم سکوت را بی مقدمه " تکمیل " میکند

خدای من همان تکیه گاه محکمی ست که با او هم نباشی، رهایت نمی کند ...

خدای من، تنها غریبی ست که همه او را می شناسند ...

تنها هم بازی که در دورِ هزار دست شطرنج با او، مات نمی شوی

خدای من تنها دوستی ست که هر چند فقط در مشکلات با او روراست باشی، اما

او خریدار اشک های شوقت هم میشود ...

" بعضی از آدما با اینکه خدا رو میشناسن با اینکه دوستش دارن اما ...

همیشه خدا رو ناراحت میکنن ... میدونن راه کج هیچ وقت به منزل نمیرسه ولی

باز گناه میکنن " یکی نیست بهشون بگه:

بـــــا کــــافران چـــه کــــــارتـــــ گــــر بُـتـــــ نــــمی پــــرســــتی

خـــــداي مــــهربانـــم

غرق در بي نهايتت شدم ...

دريــــايي در كار نبود ...

فـــقط مـــن بــــودم و تـــو بــــودي و دو سه واحد اشكــــ

كاش قبله نمايم، بي عقربه بود !

آنگاه در راستاي قلبم سجده مي كردم ...

آخر مي داني؟

ساز ناكوكم، جز با صداي تو، كوك نمي شود

بگذار باران ببارد !

موسيقي لحظه ها، با نواي تو قشنگ تر مي شود

عــــشق یـعنـی مانند هیچ کسی بودن !

عــــشق یعنـی حجم سنگین یک دم بودن ! برای پُر کردن تنهایی ...

عــــشق یعنـی پرواز در قفس، با در های بسته ! برای ایستادن ...

عــــشق یعنـی تـــنهــــا بودن، بـــرای هم دردی با تنهایی !

ساده می گویم: عشق یعنی همان آشنای غریب ... 

خــــــدایا !

من و خودم، همچون دو خط موازی شده ایم !

شکسته هایی که عمود می روند ...

گـاه دلم چه تنگ میشود برای عبور از گسلی که رخ دادِ دست من بوده !

نه حــــوادثــــ !!

صــــد بـــار اگــــر تـــــوبــــــه شــــکستـــــی بــــازآی

حیاط خلوت دلت را آب و جارو کن تا بی غبار به شب نشینی خدا بروی...

و توبه دری از دروازه های الطاف الهی ست...

کافیست پــــیــــاده به مقصد برسی.

بگو به بندگانم: ای آن کسانی که اسراف نمودید در ارتکاب گناهان، مایوس و ناامید

نشوید از رحمت من، البته که خداوند گناهان شما را تماما می آمرزد « سوره زمر/53 »

یادم باشد، در شمعدان دلم، نور امیدت، روشن ترین روشنا ست...

پس خیالم راحت باشد... خدایا! راهم به سمت توست... گم نمی شوم!

ادامه ی مطلب را همراه من باشید " بسم الله "

و درد ، زمانیـــست کــه کهنــه رفیـــقت را تنهـــا بگــذاری و دنـبال درمــان بـگردی !

دلم پُر است از دست خودم !

به اندازه ی تمام روز های نبودنم ...

غرق خواهش میگویم: خدایـــا !

دلم بغضی میخواهد که دائم بشکند !

و حصیری کوچک برای نشستن !

و یک پیاله ی خالی!

برای سفارش جوهر بی رنگی که روی دلم بنویسم:

ناجی من ! این بار هم سکوتت پر از حرف بود...

و نویسه هایم، پُر از خالی !